Boro i Ramiz. Priča o Srbinu i Albancu koji su ZAGRLJENI poginuli. (FOTO)
“Jedno smo nebo
dva lista s iste grane
dva kamička iz iste rijeke
čiste Bistrice
dva tijela iz iste krvi
prečiste krvi Dukađina
prsti sa iste ruke
jedna smo lasta
ja desno krilo njeno
ti njeno lijevo krilo
oči moje tvoje trepavice
tvoji nabori moje čelo
pričaju o putevima u budućnost
pričaju o putevima ka slobodi
Pušketaše nas
od istog smo metka pali —
jer šta sam ja bez tebe
šta je jedno krilo
bez drugog krila.”
Boro Vukmirović, Srbin, i Ramiz Sadiku, kosovski Albanac, postali su jugoslovenske ikone nakon što su streljani zajedno, jer su se borili protiv fašizma.
U doba Jugoslavije, đaci na Kosovu su učili ovu patriotsku poemu o dvojci partizana, Bori Vukmiroviću i Ramizu Sadikuu, koji su se u Drugom svetskom ratu borili protiv fašističke okupacije.
Poema, koju su učenici učili i na srpskom i na albanskom jeziku, opisuje Srbina, Vukmirovića, i Albanca, Sadikua, kao “dva tela iz iste krvi”.
Poema ih veliča kao heroje jer su odbili da se razdvoje kada su ih streljali, i u njoj se kaže: “od istog smo metka pali”.
Njih dvojica su se zagrlili kada su ih u aprilu 1943. godine pogubljivali italijanski vojnici.
Posle Drugog svetskog rata, Vukmirović i Sadiku, koji su bili članovi Komunističke partije, proglašeni su narodnim herojima, a tokom jugoslovenskog perioda promovisani su kao simboli “bratstva i jedinstva”, državne ideologije Josipa Broza Tita.
Mnoge ulice i škole su dobile ime po njima, a i sportski centar u Prištini izgrađen 1977. godine nazvan je “Boro i Ramiz”.
Oni su ubijeni na periferiji sela Landovica kod Prizrena na Kosovu, gde je izgrađen i spomenik koji ih simbolično prikazuje zagrljene pred pogubljenje.
Ali danas, na Kosovu se na Boru i Ramiza gleda drugačije, njihov prijateljski zagrljaj je u velikoj meri zaboravljen, a njihova zajednička borba je pala u senku nedavnog sukoba.