Šta je značilo Titovo “NE” Staljinu i kakve je posledice/benefite imalo po Jugoslaviju? (FOTO, VIDEO)

Na sastanku u Bukureštu, pod Staljinovim pritiskom, istočnoevropske komunističke partije optužile su jugoslovenske komuniste sa Titom na čelu da vode nacionalističku i antisovjetsku politiku, da se priključuju zapadnim imperijalistima, da pripremaju obnovu kapitalizma.

Raskol Tito – Staljin bio je politički i ideološki raskol između jugoslovenskih komunista i ostatka komunističkog lagera predvođenog Sovjetskim Savezom. Trajao je od juna 1948. godine do juna 1955., ali je čak i nakon toga nepovratno odredio ulogu Jugoslavije sve do kraja hladnog rata.

Rukovodstvo SSSR-a na čelu sa Staljinom donelo je odluku da povuče svoje stručnjake iz Jugoslavije. Ovaj potez Kremlja bio je prvi u nizu koji će dovesti do eskalacije tenzija između Beograda i Moskve što je nekoliko meseci kasnije pretočeno u čuvenu Rezoluciju Informbiroa praćenu još čuvenijim Petim Kongresom KPJ i Titovim “NE” Staljinu.

Staljin je verovao da će prosovjetske snage oboriti jugoslovensko rukovodstvo i omogućiti Sovjetskom Savezu da eksploatiše Jugoslaviju kao sve ostale istočnoevropske zemlje. Dovoljno je da pomaknem mali prst pa da Tito padne, rekao je. Na kraju se pokazalo da ni planirane zavere ubacivanja agenata i atentatora, ni ekonomska blokada, ni pretnje invazijom i manevri oklopnih divizija na granicama neće biti dovoljni.

Staljinov propagandni pritisak sastojao se od optužbi i zahteva da se kroz potčinjavanje dokaže da one nisu tačne. Jugosloveni su se pokazali tvrdoglavi, inadžije, nedokazani.

Staljin je uveo ekonomsku blokadu Jugoslavije, sovjetska vojska je izvodila vojne vežbe uz istočne jugoslovenske granice, a pokrenuta je i nova čistka komunističkih partija u istočnoj Evropi kako bi se iskorenio titoizam. U Jugoslaviji su tada poskidali portreti sa likom Staljina, a Titovi su nestajali u istočnim zemljama.

Sovjetskom Savezu i njegovim istočnoevropskim satelitima najednom nije bilo dovoljan dokaz jugoslovenskog antifašizma to što je preko 300.000 Jugoslovena, poginulo u borbi protiv Nemaca i Italijana. Ali sumnjičenja ne bi bilo da su Jugosloveni prihvatili eksploatatorske ugovore sa Sovjetskim Savezom.

Rušenje dva američka aviona koji su bez dozvole preletali našu teritoriju, ili pomoć grčkim partizanima koji su se borili protiv krajnjih desničara naoružanih od Amerikanaca i Engleza, nisu bili dovoljni dokazi da Jugoslavija ne prelazi u tabor imperijalista. Ali bi to po svoj prilici bili da se Jugosloveni nisu protivili da sovjetska obaveštajna služba neometano regrutuje jugoslovenske građane da budu špijuni.

Zaboravljeni su i 27. mart i ustanak 41, a Jugoslovenima je rečeno da nemaju većih zasluga od Rumuna ili Mađara koji su se u ratu borili na strani Nemačke. Verovatno bi se Staljin i njegova propagandna mašinerija sećali tih događaja da nisu stavljene primedbe na to što sovjetski stručnjaci imaju nekoliko puta veće plate od vodećih ministara i generala u Beogradu.

VIDEO:

politika.rs, blic.rs