Tetejac! Priča o čuvenom jugoslovenskom pištolju M57. (VIDEO, FOTO)
Tokom 1946 godine u Jugoslaviji je izrađen Plan i spisak za nabavku naoružanja i vojne opreme iz SSSR. Do 1948, na osnovu kredita od 78.000.000 dinara, iz Moskve je isporučeno, između ostalog, 31.050 pištolja TT-33 i revolvera Nagant M1895. Domaći “Plan (proizvodnje) vojne industrije za period 1947-1951“ utvrđen je oktobra 1947 a usvojen marta 1948.
Ovim planom predviđeno je osvajanje proizvodnje sovjetskog pištolja 7,62mm TT-33 i izgradnja posebne linije za proizvodnju pištolja i automata 7,62 mm. Planirana nabavka sredstava iz 1947. obuhvatala je ona sredstva koja se nisu mogla u kratkom roku osvojiti i prozivoditi kod nas.
Eksperimentalni model 7.62mm M1954
No, prekid odnosa sa SSSR 1948. godine doveo je do revizije plana. Izmenama od 24. septembra 1949. predviđeno je da se u Kragujevcu postavi jedinstvena linija za ručni bacač, pušku i puškomitraljez 7,9 mm, automat i pištolj 7,62 mm. U duhu izmenjenog plana, Generalštab JA (Jugoslovenske Armije, naziv do 22. decembra 1952) je naložio fabrici u Kragujevcu (Preduzeće 44) da samostalno započne izradu dokumentacije (bez licence) za pištolj TT-33. Istovremeno, u užičkom preduzeću “Prvi partizan“ (Preduzeće 11) započeto je osvajanje municije 7,62х25 mmTT.
Konstruktorski tim kragujevačkog zavoda je 1952. godine započeo rad na sopstvenom oružju po ugledu na sovjetski posleratni pištolj TT-33 (tokom 1946, ТТ-33 je, u cilju pojeftinjenja troškova proizvodnje, donekle modifikovan. Izmene su se uglavnom odnosile na mehanizam za okidanje a na navlaci su naizmenični široki i uski zarezi zamenjeni ujednačenim uskim zarezima). Projekat i razrada “jugoslovenskog“ pištolja, pod nazivom “7,62mm M54“ – doslovne kopije sovjetskog TT-33 – završeni su u februaru 1954. godine.
U to vreme, u vojci je vladao veliki nedostatak pištolja. Primera radi, 1953 godine Jugoslovenska Narodna Armija (JNA, naziv od 22. decembra 1952. do 22. maja 1992), kao i dopunske i nastavne jedinice, raspolagale su sa 31.050 pištolja TT-33 sa 2,8 bojevih kompleta (BK) municije (9%), a realne potrebe su iznosile 343.805 pištolja. Tri godine kasnije, armiji je bilo potrebno 365.056 raznih pištolja a raspolagala je sa 29.949 (popunjenost jedinica 8%); na kraju 1960 godine, prema novoj formaciji, armija je imala 21% pištolja sa municijom za 207 dana/rata.
Prozvodnja pištolja “7,62mm M54“, međutim, nije mogla startovati pošto su sve prozvodne linije kragujevačke fabrike preusmerene na izradu pušaka M48 i automata M49 (kasnije M49/57).
Kompletan tekst i galeriju fotografija i skica pogledajte klikom OVDE.
VIDEO: