KRALJ PETAR II: “Mi Srbi, ne smijemo zaboraviti da su u NDH prvi u našu odbranu stali muslimani iz Bosne!”
Muslimanske rezolucije u Drugom svjetskom ratu nepravedno su zapostavljene u ovdašnjoj historiografiji. Nastale u teškim vremenima balkanske klaonice, one svjedoče o dostojanstvu bošnjačkog naroda i njegovih prvaka, prije svih islamske uleme, koja nije ostala slijepa i gluha na genocidnu politiku ustaške vlasti, kao i četničkih odreda.
Fakti kažu da su rezolucije 1941. godine izdate u Sarajevu, Banjoj Luci, Mostaru, Prijedoru, Bijeljini, Trebinju i Tuzli. Spominju se i rezolucije iz Bosanske Dubice, Visokog i još nekih mjesta.
Primjerak Banjalučke rezolucije čuva se i u Vojnoistorijskom institutu u Beogradu.
Muslimani tog vremena pokazuju svoju veličinu i ovim dokumentima osuđuju ustaške zločine nad Srbima, Jevrejima i Romima. Istovremeno se ograđuju od pojedinaca iz svog etničkog korpusa koji su s fašistima činili zločine.
Rezolucije su produkt skupštinskog zaključka Udruženja ilmije “El-Hidaje” od 14. avgusta 1941. godine u Sarajevu koja je u skladu s načelima islama apelirala na vjernike da se “klone bilo kakvog nasilja”.
Dva mjeseca kasnije, 12. oktobra 1941., objavljena je prva, Sarajevska rezolucija. U njoj je izražena zabrinutost i protest zbog masovnih ustaških zločina nad Srbima, osuđeno sudjelovanje muslimana u zločinima i zatraženo od vlasti NDH da prekinu bezakonje i pravnu nesigurnost. Tekst Sarajevske rezolucije napisao je vodeći intelektualac toga doba Mehmed ef. Handžić s još jednim kolegom, nakon čega su je potpisali ugledni ljudi iz reda muslimanske inteligencije. Mostarska rezolucija 21. oktobra, Banjalučka 12. novembra, Bijeljinska 2. decembra, Tuzlanska 11. decembra 1941. godine, svaka od njih gotovo identično osuđuje ubistva i progone komšija Srba i ostalih naroda; traži se sigurnost života, časti, imovine i vjere.
Ovim dokumentima humanosti muslimani, osim revolta, pokazuju i svoje političko buđenje i opredjeljenje prema Pavelićevoj državi da ne žele biti “cvijeće hrvatskog naroda”, odnosno “Hrvati islamske vjeroispovijesti” na koje će se oslanjati ustaška šovinistička vlast. Period nakon rezolucija je vrijeme kalkulantskih poteza ustaške vlasti koja je prekinula otvorene represalije i progone Srba, Jevreja i Roma, ali se obračunavala s potpisnicima rezolucija. Pavelić izjavljuje da će sarajevskim asfaltom prije poteći krv autora rezolucije (misli se na Sarajevsku rezoluciju, op. a.) nego će se Vlada NDH odreći svog programa. Jure Francetić, ustaški povjerenik u Sarajevu, prijetio je da će svi potpisnici rezolucija biti upućeni u koncentracione logore.
Poruka kralja Petra II
“Mi Srbi ne treba da zaboravimo da su u odbranu srpskog življa u NDH od ustaških zločina prvi ustali baš najugledniji muslimani – kazao je kralj Petar II Karađorđević na Petom svesrpskom kongresu u Čikagu.“
bosnjaci.net